Ech sinn dem Béiser seng Mamm ginn

Ech sinn d'Mamm vum "Ain Spenner" ginn, den Antagonist vun engem Roman. Ech sollt eng béis Stepmutter sinn, déi him als Kand mëssbraucht huet an ëmbruecht gouf wann hien Erwuesse gouf. Awer ech hunn de léiwe Look op sengem naiv a chubby Gesiicht gesinn, "Nee, hien ass sou léif. Hien ass sou jonk, datt hie weider u senge klenge Fangere suckelt! Wéi konnt ech jeemools verletzt hunn? " D'Kand war sou léif, datt ech net gleewen datt hien e Schued géif ginn. An dofir hunn ech decidéiert. Ech wäert him schützen! Op dës Manéier wäert hien mech och schützen! ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ Ain säi léift klengt Gesiicht huet kale bei den Herzog Cassius gekuckt, 'Ech hunn Iech gesot, mech net ze beréieren.' "Firwat soll ech op dech lauschteren?" D'Spannung ass tëscht deenen zwee eropgaang. "Du huet hatt och ni wierklech gär." den Ae vun den Herzog huet sech opgedrängt, op kee Fall… Den Ain huet un d'Roselia geduecht wéi méi wéi eng Mamm? De Cassius konnt et net gleewen. "Stop Angscht hatt, si kéint fort lafen." Ain gesot. Ain war besuergt datt hatt géif verloossen an ni méi zréckkommen. Den Herzog Cassius konnt et net gleewen, säin eenzege Jong war obsesséiert mam Roseria.